Elen z krainy fiordów - Christin Grilstad Prøis

Młoda dziewczyna imieniem Elen mieszka z rodzicami w skromnym domku w górach. Pewnego dnia okazuje się, że ich gospodarstwo jest potężnie zadłużone. Nieoczekiwanie w spłacie zaległości chce pomóc miejscowy lekarz. Stawia tylko jeden warunek – Elen ma zostać jego żoną!

1.  Ślubny wianek

A jeśli będą musieli sprzedać gospodarstwo? – Elen oparła się o grabie. Jak mogła w takich okolicznościach myśleć o Sigmundzie? Upajać się radością, podczas gdy tuż za rogiem czaiła się tragedia! Zamrugała powiekami, by odgonić łzy wypełniające jej oczy. Czy na Heimsett nie spadło już dość nieszczęść?

2. Na ratunek

Elen przeprowadza się do wspaniałego majątku lekarza, który pojął ją za żonę w zamian za spłatę rodzinnego długu. Jednak Elen nie kocha Ankera, który jest wobec niej brutalny. Poza tym tęskni za rodziną i prostym życiem na Heimsett. Martwi się też o Verę, swoją przybraną siostrę, która wpada w nie lada kłopoty. 

3. Uciekinier

Vera, przybrana siostra Elen, uwalnia swojego brata Jonasa. Podczas ucieczki ginie żona zarządcy z Austled. Szeryf i doktor Anker zwołują naradę wsi. Obiecują nagrodę temu, kto ujawni miejsce pobytu Jonasa, podejrzewanego o morderstwo. Elen desperacko próbuje ukryć fakt, że w ucieczkę zaangażowała się Vera.

Myślisz, że tylko tobie jest ciężko - szepnęła Vera. - Myślisz, że tak cudownie jest pozostać w Heimsett? Myślisz, że tam jest teraz dużo radości i śmiechu? Tęsknię za tobą tak, że niemal wariuję, dni tak się dłużą. A kiedy myślę o Jonasie, szaleję jeszcze bardziej.

4. Mroczna przeszłość

Pod nieobecność Ankera w gospodarstwie Elen opiekuje się Jonasem, który został postrzelony. Robi to ze względy na Verę, mimo że ma świadomość tego, iż doktor ukarze ją za pomaganie niebezpiecznemu zbiegowi. Elen wciąż nawiedza ten sam koszmarny sen o siostrze Solveig, która zniknęła dziesięć lat wcześniej. Ale pewnej nocy wydarzenia we śnie przybierają nowy obrót.

Elen zamknęła oczy i zdławiła krzyk, bo ujrzała to! Zobaczyła, jak siostra spada. Leci głową w dół. Jej jasne włosy, czerwony wianek i zalewająca wszystko krew. Powoli podniosła wzrok i dostrzegła cień. Nie była sama. Wpełzła pod korzenie drzewa, podczas gdy cień na urwisku rósł i stawał się coraz bardziej niebezpieczny. Ktoś stał tam w górze i obserwował ją.  

5. Współwinna

Vera przyznaje się do zabicia Karen Austled. Niespodziewanie Elen zostaje wezwana na przesłuchanie u lensmanna. Czy powinna się przyznać, że była tam tego feralnego wieczoru? Ale wtedy ryzykuje, że zostanie skazana za współudział. A poza tym obiecała Ankerowi milczenie!

- Ona kłamie! - Peder Austles wstał. Drżącą dłonią wskazał na Elen. - Vera Ådal miała wspólniczkę.

- Jak może pan tak twierdzić, panie Austled? - zapytał lensmann opanowanym tonem.

- Bo w domu pozostawiły po sobie ślady. Poszedłem za śladami błota. Przysięgam, lensmannie Skårmo: były podwójne!

6. Zakazane marzenia

Vera jest w ciąży, ale nie chce zdradzić, kto jest ojcem dziecka. Elen martwi się, że jeśli Vera zostanie skazana za zabójstwo Karen Austled, to nikt nie zajmie się maleństwem. Sigmund odnajduje w stodole ukryte srebro. Jest przekonany, że Øydis wie coś na temat jego pochodzenia. Musi jednak działać ostrożnie, bowiem skarb może być dla niego jedyną szansą, by zacząć wszystko do nowa.

Skarb! Srebro, które błyszczało w skale. Øydis znów zamknęła się w sobie. Mimo jego usilnych próśb nie chciała powiedzieć nic więcej. Jeśli nie zamierza mówić, będzie musiała mu to pokazać. Była to jemu winna po tym, co wydarzyło się w lesie. Nie zamierzał jej jednak grozić. Wiedział, że lepiej jest działać po dobroci.

7. Obietnica

Elen ponownie próbuje przywołać wspomnienia z dnia, w którym zniknęła jej siostra Solveig. W rozpaczy, nie uzgadniając tego z Ankerem, obiecuje zająć się nienarodzonym dzieckiem Very. Gdy jednak obietnica złożona przez Elen wychodzi na jaw, Anker wpada we wściekłość. Dodatkowo Hildegard zasypuje doktora pokrętnymi kłamstwami o Elen.

- Czy nie dziwi cię, jak bardzo podobny do Ankera jest syn służącej?

Twarz Hildegard wyrażała zdumienie.

- Nie - odparła krótko.

- Ale jest.

(...)

- Musisz się opamiętać, Elen. Twoja wyobraźnia jest nieokiełznana. Nie wypowiadaj głośno takich potwornych słów i nigdy więcej nawet o tym nie myśl.

8.Wąwóz

Śledztwo dotyczące zabójstwa Karen Austled przejmuje sędzia Jensenius. Od jego decyzji zależy, czy odesłać sprawę do sądu wyższej instancji. W trakcie publicznego przesłuchania pojawiają się świadkowie, którzy pogrążają Verę, ujawniając przerażające szczegóły z jej mrocznej przeszłości. Tymczasem Sigmund coraz bardziej męczy się w gospodarstwie Jorid. Korzysta z każdej okazji, by wyrwać się z domu. Podczas jednej z wypraw w góry ulega groźnemu wypadkowi.

- Coś ty narobił, Sigmundzie - wymamrotał, szukając dłonią kijka. Wbił go w zmarzniętą ziemię, oparł się na nim i powoli się podniósł. Jęknął. Stopa pulsowała boleśnie, ale on nie miał innego wyjścia. Nikt nie zacznie go szukać przed zapadnięciem zmierzchu, a wtedy może już być za późno. Mogą nie odnaleźć jego śladów. Musiał jakoś wrócić do domu. Nie mógł czekać na pomoc.

9. Pożar

 Hildegard angażuje się w spotkania dla kobiet, organizowane przez pastorową Sørensen. Szlachetny cel oczyszczenia lokalnej społeczności z grzesznych naleciałości powoli staje się uciążliwy dla mieszkańców, a moralny zapał Hildegard budzi raczej irytację niż zachwyt, nawet wśród domowników Ankera. Tymczasem siedząca w areszcie Vera koniecznie chce zobaczyć się z Elen. Zamierza przekazać jej wiadomość, która wywróci ich wspólne wspomnienia do góry nogami.

- Juto odeślą mnie do Trondheim.

- Wiem o tym.

- To nasza ostatnia szansa.

- Na co?

- Bym mogła powiedzieć ci, co naprawdę się wydarzyło. (...)

- Masz na myśli...?

- W lesie, tamtego dnia, gdy zginęła Solveig.

Elen z trudem oddychała, czekała tylko na ciąg dalszy.

10. Groźba

Z gabinetu Ankera nagle znikają pieniądze, które zarobił dzień wcześniej. Doktor rozpoczyna prywatne śledztwo, rozpytują po kolei wszystkich, którzy wchodzili wczoraj do jego pokoju. Atmosfera w domu staje się nieznośna. Tymczasem Jorid znajduje w spichlerzu srebro, o czym z entuzjazmem informuje domowników. Cicha do tej pory Øydis niespodziewanie protestuje, gdy matka chce przywłaszczyć sobie znalezisko. Wtedy Jorid wybucha gniewem.

Øydis wstała i chwyciła jedną ze srebrzystych bryłek.

- Powiedziałam, żeby nie ruszać - odezwała się z groźbą w głosie Jorid, ale Øydis nadal trzymała bryłkę w dłoni. - Odłuż to, Øydis! I to natychmiast!

Córka zamknęła bryłkę w dłoni.

- Słyszysz?

Jorid wstała. (...)

- To jest moje, Øydis. Moje!

- Nieprawda, to było ojca, a on powiedział, że ja to dostanę.

11. Wyrok

W ostatnich dniach przed ogłoszeniem wyroku Vera przeżywa w areszcie horror. Nie dość, że kobiety z celi coś przeciw niej knują, to jeszcze doskwiera jej ból ramienia, które zraniła podczas podróży. Gdy wreszcie zapada wyrok, jest ledwo żywa. Tymczasem w domu Ankera trwa śledztwo w sprawie zniknięcia pieniędzy. Hildegard wykorzystuje złe emocje brata i podpuszcza go na Elen, by wreszcie pozbyć się bratowej z gospodarstwa.

Vera wróciła do celi. Czuła się nieswojo. Dlaczego kobiety patrzyły na nią spode łba? Co się zmieniło? Czy były zazdrosne, bo się umyła? Odczuwała wrogość, ale nie rozumiała jej. (...) Coś się wydarzyło - coś, co miało związek z nią.

12. Dziecko

Po tym, jak Vera urodziła dziecko, Anker postanawia sprawdzić w jakiej kondycji jest maluch. Jest tym żywo zainteresowany, ponieważ na prośbę Elen zgodził się przyjąć córeczkę Very pod swój dach. Tymczasem Sigmund niecierpliwie czeka na koniec zimy, by móc wreszcie uciec z gospodarstwa Jorid. Nieoczekiwanie chce dołączyć do niego Øydis, która ma już dosyć życia z matką. Śmiałe plany Sigmunda nieco się komplikują.

- Pozwól mi obejrzeć dziecko! - krzyknął i uderzył pochodnią w kraty, aż sypnęły się z niej iskry. - Mogłabyś przynajmniej unieść zawiniątko, żebym zobaczył, czy dziecko żyje.

Powoli się podniosła. Jej podejrzliwe oczy doprowadzały go do szału. Nie zasługiwała na jego miłosierdzie, nie zasługiwała, by wzięli dziecko do siebie. Vera Ådal, brudna i z posklejanymi włosami, przypominała czarownicę.

13. Ucieczka

Dziecko Very, którym zaopiekowała się Elen, okazuje się być uciążliwym domownikiem. Nieustannie płacze i krzyczy, co doprowadza do szału i tak nadąsanego Ankera. Na szczęście pozostali próbują pomóc zagubionej Elen, która stawia pierwsze kroki w byciu zastępczą matką. Tymczasem Vera tęskni za córeczką i wiele by dała, by znów potrzymać ją w ramionach. Niespodziewanie nadarza się okazja, której Vera nie omieszkuje wykorzystać - ucieka z więzienia!

Wiedziała, że drugiej takiej szansy w życiu nigdy więcej mieć nie będzie. Aż mdliło ją ze strachu, gdy opuszczała swoją kryjówkę. Jeśli okaże się, że ktoś stoi na zewnątrz, zacznie po prostu biec co sił w nogach. Ciemność była jej jedynym ratunkiem. Przywykła przecież do skrywania się pod osłoną nocy. Ona była jej sprzymierzeńcem. Powoli prześlizgnęła się do drzwi i wybiegła na podwórze.

14. Porwanie

 Obecność dziecka Very w domu budzi w Ankerze mieszane uczucia. Wybuchom wściekłości towarzyszą chwile wzruszenia. Rozczulają go zwłaszcza momenty, gdy Elen z poświęceniem pielęgnuje niemowlę. Po jakimś czasie prawda wychodzi na jaw - Anker po prostu nie może się doczekać, aż am zostanie ojcem. Nagle ogniskiem domowym wstrząsa tragedia: córka Very zostaje porwana! Sprawca jest bardzo dobrze znany...

Nagle wszystko zrozumiała. Jej wypadek w czasie jazdy wozem. Zaginięcie synka Signy. Cień poruszający się w szopie. Vera nie miała z tym nic wspólnego. To on stał za tym wszystkim. Oślepiona przez łzy krzyczała za małą Anną, która leżała w ramionach mężczyzny znikającego właśnie za stodołą.

15. Spotkanie

 Nadszedł dzień chrztu małej Anny. Podniosłą uroczystość psuje incydent, którego prowodyrem jest sam pastor Sørensen, wyraźnie niezadowolony z faktu, że musi chrzcić dziecko Very. Elen nie zamierza mu tego odpuścić. Nie będzie to jednak łatwe, bowiem na drodze staje jej pastorowa, żywiąca do niej wyraźną niechęć. Elen jest zmęczona tą sytuacją i pragnie odpoczynku oraz ukojenia nerwów. Niespodziewanie znajdzie je w ramionach mężczyzny, którego nie spodziewała się spotkać.

Kłykcie księdza zrobiły się białe, gdy ścisnął główkę dziecka. Elen chciała strącić jego rękę. Ściskał Annę zbyt mocno. Nic dziwnego, że dziecko było aż sine od płaczu, a im głośniej płakała, tym bardziej zacieśniał chwyt. (...) Pastor Sørensen przekonał całą parafię, że to, czego się obawiali, było prawdą: dziecko Very było takie samo jak jego matka.

16. W sieci kłamstw

Namiętny romans między Elen a Sigmundem kwitnie. Choć oboje wiedzą, że ich związek nie ma przyszłości, nie potrafią przestać. Emocje, które nimi targają, są zbyt silne. Dodatkowo Elen czuje, że wreszcie kocha i jest kochana - to stan, którego nie doświadczyła w małżeństwie z Ankerem. Tymczasem ludzie zaczynają gadać. Zaskoczona Elen próbuje się wykręcać, tłumaczyć lub udawać, że nie wie, o co chodzi. Do czasu... Plotki docierają do Ankera, a ten wpada we wściekłość!

- O czym ty myślisz, Elen? Jeśli z tym nie skończycie, niedługo całe Hundorp zrozumie, co się dzieje.

- Nic się nie dzieje.

- Przestań udawać, Elen.

- Nie doszło do niczego niestosownego.

- Myślisz, że Anker w to uwierzy, jeśli usłyszy, że się spotkaliście?

17. Pogorzelisko

Koszmarny sen o Jorid, która wciąga Sigmunda do płonącego budynku, skłania go do powrotu do jej spalonego domu. Suminie najwyraźniej nie daje mu spokoju. Dlatego, by je ukoić, chce sprawdzić, czy ktoś pzeżył pożogę. To, co zastaje na miejscu, budzi grozę... Tymczasem Anker coraz bardziej zatraca się w namiętnym romansie z Ragną. Ignoruje tych, którzy apelują do jego zdrowego rozsądku. Nie zdaje sobie sprawy z tego, że Elen wie o wszystkim...

- Jorid?

Nasłuchiwał. Gdzieś w oddali zahukał gołąb leśny, a szum strumyka przypominał ćwiczącą orkiestrę. Jeszcze raz wypowiedział jej imię, tym razem głośniej. Po chwili odwrócił się gwałtownie i zamarł, bo oto pojawiła się. Wychynęła zza krzaka rosnącego po przeciwnej stronie, a on jęknął przerażony. Wyglądała strasznie. Twarz była poparzona i pokryta ranami, a ciało wychudzone, zostały z niego tylko skóra i kości.

- A więc wróciłeś, Sigmundzie.

18. Z zimną krwią

Do chorej Jorid, dochodzącej do siebie w domu Sigmunda, przychodzi lensmann Felix Skårmo. Pewny siebie próbuje udowodnić, że Sigmund to oszust i krętacz. Szybko przekonuje się, że Jorid - mimo osłabienia - to twarda kobieta. Tymczasem Elen z troską opiekuje się Øydis. Intryguje ją jej powściągliwość i skrytość. Próbuje do niej jakoś dotrzeć, ale nie potrafi znaleźć odpowiedniego klucza do jej serca. Gdy wreszcie jej się to udaje, prawda okazuje się szokująca...

Czy twoja matka wyrządziła ci jakąś krzywdę?

- Mnie nie zrobiła nic złego. - Zdanie zakończyła głośnym szlochem.

- O co w takim razie chodzi?

Øydis westchnęła rozdzierająco.

- Chodzi o mojego ojca - wyszeptała w końcu.

- Tęsknisz za nim?

- Chodzi o to, co mu zrobiła.

19. Cud życia

Namiętny romans Ankera z Ragną przybiera na sile. Elen jest oburzona nonszalancją, z jaką Anker się z tym obnosi, zupełnie ignorując jej uczucia. Niespodziewanie w tej sytuacji odnajduje się Ragna, próbując zadzierzgnąć z żoną Ankera nić porozumienia. Tymczasem brzuszek Elen coraz bardziej się zaokrągla, a dziecko zaczyna kopać. Wzruszony Sigmund twierdzi, że to jego dziecko, szukając w pamięci momentu, w którym mogło się począć. Ale Elen nie jest tego taka pewna...

Sigmund uchwycił jej dłonie.

- Liczyłem tygodnie i miesiące. - przerwał i ponownie zobaczyła jego rozpacz. - I przytaknęłaś, gdy cię o to ostatnim razem spytałem. Czy naprawdę jest możliwe, że nosisz moje dziecko?

Nagle poczuła, że zakręciło jej się w głowie. Nieuniknione pytanie...

20. Zimowa noc

Vera i Jorgen zostają zasypani śniegiem w górach i toczą beznadziejną walkę z mrozem. Pomimo ryzyka zamarznięcia Vera czuje się bezpiecznie, mając u boku dobrego Jorgena.
Pewnej nocy Vera zostaje wywabiona w zimową ciemność. Tymczasem, ku przerażeniu Elen, do majątku Ankera wraca Hildegard, która wkrótce odkrywa nieprzyzwoite zachowanie brata. Tej zdrady Hildegard po prostu nie może zaakceptować.

21. Wspólny wróg

Trwa intensywne poszukiwanie Øydis. Elen odwiedza kolejne gospodarstwa, ale nigdzie nie znajduje dziewczyny. Przy okazji dowiaduje się o niej kilka szczegółów, które rzucają nowe światło na jej historię. Tymczasem Ragna zaczyna dostrzegać w Elen rywalkę do łoża Ankera...

22. Tęsknota

Coś niedobrego dzieje się z Ankerem. Pije na potęgę i odprawia chorych pacjentów. Nawet Ragna kręci głową zrezygnowana, gdy doktor w samym środku mroźnej zimy wysyła będącą w zaawansowanej ciąży Elen, by w jego imieniu zajęła się pacjentem. Elen zdaje sobie sprawę z tego, że powinna odejść z majątku doktora. Po narodzinach dziecka ucieknie z Sigmundem, ale ten wciąż nie wraca... Czy nic mu się nie stało w drodze z Lillehammer?

23. Bez pamięci

24. Wiosna

Elen rodzi śliczną córeczkę, której daje na imię Augusta. Jednak Anker nie podziela rodzicielskiego entuzjazmu Elen. Czyżby wyczuwał, że to nie jest jego dziecko? Póki co wszystkie swoje frustracje wylewa na Hildegard... Tymczasem Sigmund jedzie do Christianii, by kupić tam bilety do Ameryki. Pragnie zabrać do Nowego Świata nie tylko Elen, ale i jej matkę, swojego ojca, a także dziecko Very, no i Augustę. Siedem osób! To będzie naprawdę wyjątkowa wiosna...

25. Statek

Elen i Sigmund podejmują w końcu decyzję i uciekają z majątku doktora razem z Oydis i dwójką dzieci. Jednak to dopiero początek ich drogi do wolności. Ktoś rusza ich tropem i mają uzasadnioną obawę, że to może być Anker. Po kilku dniach spędzonych w ukryciu w Christianii decydują się ruszyć w dalszą drogę. Jednak strach towarzyszy Elen już do samego końca - nawet tuż przed wejściem na pokład statku. Czy Anker zjawi się tu, zanim zdążą odbić od brzegu?

26. Wzburzone morze

Udało się! Elen i Sigmund są wreszcie w drodze do Ameryki. Pomimo ich obaw statek wypłynął zgodnie z planem. Niestety, ta podróż nie należy do komfortowych. Nie dość, że pogoda daje się im we znaki, to jeszcze na pokładzie zaczynają się dziać niepokojące rzeczy. Dochodzi nawet do buntu! Jedynym pocieszeniem Elen jest obecność Sigmunda i fakt, że ostatecznie Ankerowi nie udało się ich dogonić. Elen nie wie, że po jej ucieczce w domu Ankera doszło do tragedii...

27. Ameryka

Po długiej i pełnej niebezpieczeństw podróży Elen i jej towarzysze osiadają w Sun Prairie. Niewielkie miasteczko nie jest jednak tak spokojne, jak im się początkowo wydawało. Peder niespodziewanie zostaje aresztowany i podejrzany o zabójstwo. Elen i Sigmund robią wszystko, by wyjaśnić szeryfowi nieporozumienie, jednak braki w znajomości języka uniemożliwiają im swobodne porozumiewanie się. Poza tym szeryf najwyraźniej ma w tym wszystkim jakiś interes...

28. Epidemia

Sun Prairie miało być dla Elen i Sigmunda rajem na ziemi, a tymczasem wypadek goni wypadek. Najpierw sprawa z pojmaniem Pedera, który nie wiadomo gdzie się podziewa. Potem Elen napada nieznajomy mężczyzna, a ich szarpanina kończy się nieszczęściem. Wreszcie w mieście wybucha epidemia, która dosięga również Elen i Susan. Czy może być jeszcze gorzej?

29. Grób

Hildegard zastanawia się, co zrobić z Ragn, która niespodziewanie zjawiła się w majątku doktora. Kobieta jest w ciąży i twierdzi, że ojcem dziecka jest Anker. Tymczasem Elen przebywa w Sun Prairie i wciąż nie wie, że doktor nie żyje..

30. List

Elen i Sigmund martwią się tym, jak przetrwają zimę w Sun Prairie. Wiele się zdarzyło od momentu, gdy wybrali się w niełatwą podróż przez ocean. Zaciągnęli duży dług i mimo, że zarabiają pieniądze, wciąż nie udało się im stanąć na nogi. Pewnego dnia pojawia się nieoczekiwany gość z listem, którego treść wywraca ich świat do góry nogami...

31. Powrót

Kiedy Elen i Sigmund dowiedzieli się, że podczas ich nieobecności tak wiele zmieniło się w majątku Ankera, podjęli decyzję: wracają do domu! Życie w Sun Prairie okazało się dalekie od amerykańskiego snu i przyniosło im mnóstwo zmartwień, którym nie było końca. Śmierć Ankera - choć tragiczna i niespodziewana - stwarzała szansę na rozpoczęcie wszystkiego od nowa, ale tym razem w rodzinnych stronach.

32. Uziemieni

Podczas przeprawy do Londynu Elen w końcu mówi mężowi, że spodziewa się dziecka. Kiedy docierają do miasta, dowiadują się, że zimą pływa niewiele statków i Sigmund chodzi od nabrzeża do nabrzeża w nadziei, że uda mu się znaleźć statek do Norwegii. Tymczasem w majątku doktora trwają przygotowania do Bożego Narodzenia. Na Hildegard czeka niespodzianka, której długo nie zapomni. Elen westchnęła głośno i podparła głowę dłońmi. Niepewność doprowadzała ją do szaleństwa. To oczekiwanie dzień po dniu, podczas gdy nic się nie działo. Powinni już być w drodze do Norwegii. To niepojęte, że ani jeden kapitan nie miał dość odwagi, by zmierzyć się z Morzem Północnym. 

33. Choroba

Zbliża się proces Lapp-Larsa. Mieszkańcy majątku doktora są zupełnie bezradni. Hildegard traci mowę, a doktor próbuje jej pomóc. Elen i Sigmund docierają w końcu do Norwegii. Gdy jednak dobijają do przystani, widzą flagę ostrzegającą przed epidemią dżumy. Elen jest poważnie chora i musi zostać odwieziona do szpitala w Svelvigen.

Sigmund poszukuje dla nich schronienia. Nagle otrzymuje niespodziewaną pomoc... 

34. Wszystko będzie dobrze

Chora Elen trafia do szpitala Svelvigen, gdzie opiekuje się nią życzliwy doktor Ek. Żona Sigmunda odzyskuje świadomość w momencie, gdy w budynku stojącym naprzeciw jej okna wybucha pożar. Dzięki temu, że podnosi alarm, udaje się uratować jego mieszkańców. Jednym z pomagających jest Sigmund, który na własnych rękach wynosi przerażone dzieci. To prawdziwy cud! 

35. Chłopiec 

Cornelius, którego Sigmund uratował z pożaru, okazuje się być dzieckiem nad wyraz mądrym. Elen i Sigmund postanawiają się nim zaopiekować i zabrać ze sobą do domu. Mimo, że chłopiec jest związany z Elen, na wieść o tym wpada w rozpacz i mówi, że jeśli pojedzie z nimi, stanie się coś strasznego.

36. Dom

Gdy wychodzi na jaw, że dziecko Ăydis ma indiańskie pochodzenie, Thorine żałuje, że wymogła na Pederze małżeństwo. Tymczasem Elen i Sigmund po długiej tułaczce wracają z Ameryki do domu. W majątku doktora wybucha z tego powodu zamieszanie. Okazuje się bowiem, że nie Wszyscy są zadowoleni z ich powrotu...

37. Cienie przeszłości

Cornelius widzi zmarłych. Pewnego wieczoru, gdy Elen przychodzi powiedzieć mu dobranoc, mówi jej, że widział Ankera i bardzo rozzłoszczoną kobietę. Gdy do Elen dociera, o kim mówi Cornelius, jest przerażona.

38. Ten, który widzi

Elen martwi się o Corneliusa z powodu jego przewidzeń. Zabiera go do Mędrca Knuta po poradę. Mędrzec długo rozmawia z chłopcem i Elen zauważa, że po tym spotkaniu chłopiec wydaje się spokojny i szczęśliwy. Tymczasem Thorine przeżywa trudne chwile w Quebecu po tym, jak wywołała skandal w towarzystwie baronowej. Postanawia, że nie chce mieć więcej do czynienia z Julią.

-Dlaczego nazywają go Mędrzec Knut?
-Bo jest mądry.
-Tak jak trzej mędrcy ze Wschodu?
-Tak, właśnie tak. Chłopiec wkrótce zasnął. Westchnęła, tym razem z ulgą. Jeśli ktoś mógłby udzielić jej odpowiedzi na to, w jaki sposób mają podchodzić do zdolności Corneliusa, był to Mędrzec Knut. 

39. Godzina próby

W majątku doktora nastają trudne dni. Frid jest ciężko chora i nie wiadomo, czy przeżyje. Czuwają przy niej Elen i Cornelius. Zbliża się moment porodu Bergithe. Zapowiada się ,że będzie on długi i ciężki. Wszyscy wstrzymują oddech...

40. Wigilia Świętego Olafa

Po pogrzebie człowieka podającego się za Frederika Opsahla nie milkną pytania o prawdziwą tożsamość mężczyzny. Elen nieustannie zamartwia się tą sprawą, co niepokoi Sigmunda. Nadzieję na poprawę atmosfery w gospodarstwie przynosi uroczystość na wigilię świętego Olafa. Niespodziewanie zostaje ona zakłócona przez pojawienie się Olavesa, brata Elen...

41. Tajemnicze głosy

Hildegard zwierza się Elen, że słyszy dziwne głosy w swojej głowie. Głosy te kazały jej zabić pana Opsahla. Elen jest przerażona! Zamyka ją w pokoju w obawie przed tym, co jeszcze może zrobić. Hildegard wpada w szał, a do Elen dociera, że szwagierka potrzebuje pomocy...

Elen słuchała tyrady Hildegard z szeroko otwartymi ustami. Szwagierka zdawała się być głęboko poruszona. Kołysała się teraz na łóżku, obejmując się rękami i wydając z siebie rozdzierające jęki. Elen wpatrywała się w nią z niedowierzaniem. Powoli ogarniał
ją coraz większy niepokój. Czyżby Hildegard traciła rozum? 

42. Godzina prawdy

Thorine zastanawia się, co zrobić z propozycją barona i pieniędzmi, które zaoferował jej za opuszczenie Quebecu. Mina umiera, a wieści o zaginięciu Pedera docierają do Kanady. W Quebecu panuje nastrój rozpaczy, gdy Thorine otrzymuje list od Elen, że Mała Anna ma wrócić do Norwegi. A później znika Oydis...

Przeklęty list! Najpierw poczuła złość, a później zrobiło jej się przykro, bo w liście od Elen nie było ani jednego słowa współczucia lub zrozumienia dla faktu, że dla małej Anny byłoby lepiej, gdyby została tutaj. Elen napisała, że dziecko ma wrócić do Norwegii. Nawet gdyby sama miała po nią przyjechać!

43. Nowy lekarz

Wieść o tym, że okręg Fron ma nowego lekarza, rozchodzi się po okolicy lotem błyskawicy. W ludzi wstępuje nowa nadzieja, że odtąd będzie dobrze, tak jakby Frederik Opsahl był gwarantem szczęścia mieszkańców. Sigmund myśli jednak bardziej pragmatycznie i liczy na to, że obecność lekarza przyciągnie klientów do jego nowej kuźni. Z uporem maniaka poświęca na jej budowę każdą wolną chwilę, licząc w myślach przyszłe zyski.

- Powinienem już był ukończyć budowę kuźni " powiedział Sigmund, gdy Elen spotkała go na dziedzińcu.
" Widziałem co najmniej kilka wozów, którym przydałyby się nowe okucia i obręcze na koła. Mógłbym kuć podkowy i podkuwać konie, podczas gdy ich właściciele czekaliby na wizytę u lekarza.

44. Niepokój

Thorine jest zdruzgotana. Całkowicie straciła już nadzieję, że Øydis wróci. Jedyne, czego pragnie, to wyjechać do Norwegii, ale Hans Martin opiera się. Thorine domyśla się, że coś jest nie tak…

Tymczasem Hildegard stara się zaaklimatyzować w Gaustad, choć przeraża ją to, co jej tu szykują: gorące kąpiele, elektrowstrząsy i jeszcze inne, znacznie gorsze rzeczy.

45. Szokująca wiadomość 

46. W drodze 

47. Wyznanie

Elen nie wierzy, że Andrine została uwięziona przez siły nadprzyrodzone i grozi, że odeśle ją do domu, jeśli dziewczyna nie powie prawdy. Pojawia się Torstein Togge i Elen przywołuje go do porządku. Do domu doktora dociera paczka podpisana nazwiskiem Thorine. Początkowo Elen sądzi, że to przesyłka z Ameryki do niej i do Sigmunda, jednak zawartość paczki okazuje się dla nich dużym zaskoczeniem. " Na podłogę wypadł list i Sigmund pochylił się, by go podnieść. Elen wydała stłumiony okrzyk nie mogąc nad sobą zapanować z napięcia. " Przeczytaj na głos " powiedziała drżącym głosem i zamknęła oczy. Czekała. Dlaczego nie czytał? Otworzyła jedno oko. Stał jak wryty i wpatrywał się w rozłożoną kartkę."

48. Naznaczona

Na Hildegard spada seria nieszczęść. Najpierw zostaje aresztowana przez lensmanna, potem doktor Opsahl amputuje jej palec. W chwili refleksji dociera do niej, że od teraz będzie naznaczona już na całe życie... Tymczasem do majątku doktora przybywa lensmann Skarmo. Przywozi ze sobą dwoje dzieci: Małą Annę i Jamesa. Ale gdzie jest Thorine? Hildegard wzdrygnęła się. Zakończyła już swoją pokutę. Kosztowało ją to prawy palec wskazujący. Uniosła rękę i przyjrzała się zabandażowanej dłoni. Była naznaczona. Brakujący palec już zawsze będzie jej przypominał o tej ofierze. 

49. Udręka

50. Cena milczenia

Johan Jansen jest śmiertelnie przerażony, gdy zauważa, że panna Julia nie żyje. Błaga o pomoc Britę, która dochodzi do wniosku, że jeśli pomoże mu zniknąć, będzie to z korzyścią dla niej samej. Lensmann Skarmo odwiedza majątek doktora, aby zadać Elen kilka pytań na temat tragicznych wydarzeń.

51. Bunt

Elen rodzi chłopca. Po wypadku Sigmunda jest przygnębiona i oddaje dziecko mamce. Pani Inger i pani Åshild wracają do domu po długiej podróży, ale powrót nie jest taki, jak oczekiwały. Kobiety zmawiają się i wzywają do buntu przeciwko mężczyznom we wsi.

52. Zagubieni

Choć minęło już 10 lat od śmierci Sigmunda, Elen nadal jest w żałobie. Wciąż nie może pogodzić się z utratą ukochanego. Tak bardzo przydałaby się jego obecność zwłaszcza teraz, gdy Anna i Cornelius weszli w okres dojrzewania i wciąż sprawiają kłopoty. Zresztą nie tylko oni... 

54. Ciemne chmury

55. Mróz

W Wigilię, zamiast zaznać ciepła i świątecznej atmosfery, Anna błąka się ulicami Christianii. W końcu wyczerpana zasypia przed jakąś bramą... Tymczasem w Gudbrandsdalen Elen zastanawia się, czy po tylu latach od śmierci Sigmunda jest w stanie otworzyć serce na nową miłość. Niespodziewanie dochodzi do spotkania, które może odmienić jej los. Ich spojrzenia spotkały się. Nagle w jej sercu zagościło coś wielkiego, ciepłego i miękkiego. Jego obecność dawała poczucie bezpieczeństwa. Uśmiechnęła się i wyciągnęła dłoń...

56. Pożegnanie

Po wielu latach samotności Elen odnajduje spokój i szczęście u boku Pedera. Życie jest jednak pełne niespodzianek. Pewnego dnia w majątku doktora zatrzymuje się powóz. Elen dostrzega w nim jasnowłosą kobietę. Kiedy podchodzi bliżej, rozpoznaje ją i biegnie na spotkanie tej, której kompletnie się nie spodziewała... Wóz zakołysał się, a później wyszła z niego kobieta o jasnych włosach. Miała szal na głowie, ale nie skrywał on jasnych loków, które opadały na ramiona. Elen przycisnęła dłoń do piersi i próbowała złapać oddech, bo nie było żadnych wątpliwości. To była ona!

Koniec